۱. به نظر شخص شخیص بنده مهم‌ترین علتی که فرانسه مثل قدیم جزو کشورای خیلی خفن و ایده‌آل نیست، فراخیه بی‌نهایتشون و به تعویق انداختن همه چیزه. باور می‌کنید بیشتر از یک ماه طول کشید تا بتونم کارت بانکی بگیرم؟ حالا تو ایران درب و داغون خودمون همه این پروسه فقط با یه بار مراجعه به بانک انجام میشه.
۲. یه ماه که خوبه!! یک سال طول میکشه تا کد اصلی و دفترچه بیمه درمانیمون صادر بشه و بدون این کد نمیشه برای بیمه تکمیلی اقدام کرد.
حالا بریم سراغ نکات مثبت:
۳. بیمه عادی به همه مردم رایگان تعلق میگیره و حتی به ما دانشجوهای خارجی و بیمه تکمیلی هم گرون نیست.
۴. یه سازمان کروز نامی هست که مخصوص مسائل مرتبط به حمایت دانشجویان هست. پریروز از کروز ایمیل دادن که چون دانشگاه ها تعطیله دانشجوها میتونن بیان دانشگاه و غذای take away طور بخرن و فک کنید قیمت غذا برای ما که اسکولارشیپ داریم ۱ یورو هست!! برای مقایسه بگم که قیمت آب معدنی کوچیک اینجا ۱ یوروئه. اگه دانشجو باشی و زنگ بزنی به کروز و بگی که دچار مشکل مالی شدی یا قرنطینه باعث شده کارت رو از دست بدی یا هر چی، بدون اینکه بررسی کنن که آیا راست میگی یا نه(!!) چون دانشجویی یه مقدار کمک هزینه حدود مثلا ۸۰۰ یورو به حسابت میریزن و لازم هم نیست که بهشون پس بدی.
۵.یه سازمان دیگه ای هم هست به نام CAF که برای افرادی که مستاجر هستن یه در صدی (برای من بالاتر از ۳۰ در صد) از اجاره‌تون رو هر ماه به حسابتون بر‌میگردونه.
۶. البته کلا قضیه انتقال یه قسمت از پول تو جیب پولدارا به سمت جیب مردم فقیرتر هست. اگرچه این یه حرکت به ذاته مثبته ولی خب یه مشکلاتی هم داره: اینکه افراد فقیری که بدون هیچ زحمتی هر ماه کمک هزینه حدود ۶۰۰ یورویی به حسابشون واریز میشه، دیگه انگیزه ای برای انجام کار مفید ندارن و کارتن خوابی و گدایی و ... خیلی زیاد دیده میشه تو فرانسه.
