آرامش

یه جوری دوست دارم دیگه اینجا نباشم که با خودم میگم حتی اگه قرار باشه فقط به اندازه ۴،۵ سالی که قراره بلاد فرنگ دکتری بخونم زنده باشم، باز هم بعد از این مدت به ظاهر محدود از مردنم کمال رضایت رو دارا خواهم بود!! الان شاید با خودتون فک کنید که مثلا قراره اونجا چی کار کنم، نه والا؛ برم اونجا همچین جوگیر میشم مثل چی درس میخونم!! ولی همین قدر که یه جایی رو دارم که فقط واسه خودمه و نیاز نیست همیشه صدای بلند حرف زدن یا جر و بحث خانواده و رفت و آمدهای چسکی ملت رو تحمل کنم، برام یک دنیاست.