تو همین لحظه دو تا سوال رو برگه نوشتم و حس کردم اگه به جواب این دو سوال برسم، دیگه هیچ مسئله ای باقی نمی مونه!!
۱. چطور میشه همیشه از شادی دیگران شاد شد؟
۲. چطور میشه بدون داشتن هیچ اعتقاد اثبات نشده ای، قوی ادامه داد؟
به بهترین جواب سوال اول یه جورایی رسیدم: اینکه حس کنی تو اون فرد هستی که شاده...وقتی خودت رو با دیگری یکی بدونی نیازی نیست که حس حسادت یا هر چیز مشابه ای بهت دست بده. فکر کنید چه اتفاقی افتاد!! عروس تنها دوست پسرم کل زندگیم رو دیدم و لبخندش بهم این حس رو داد که خود منه!! جالب بود که قبل از اینکه چهره ش رو ببینم ناراحت بودم و ازش متنفر حتی، ولی بعدش هر بار که لبخندش رو دیدم یه حس خوشایندی بهم دست داد. قلبم آروم شد. بخشیدم و فراموش کردم و آرزوی خوشبختی براش کردم چون خود من بود یه جورایی!!
سوال دوم خیلی سخته اما...باید خدا رو خط زد چون اثبات نشده...باید اعتماد کامل به خود و تلاشمون رو خط زد چون گاهی نقض شده اعتماد پذیر بودنمون ... باید تکیه دادن به آدما و امید داشتن به اونا رو خط زد چون اونا بارها بدون کوچکترین ضربه ای فرو ریختن... باید اهداف رو خط زد چون گاهی نمی دونیم چرا باید هدف داشه باشیم و که چی اصلا؟
ادامه دادن رو خودم بلدم،ادامه دادن مثل قانون اول نیوتونه برام و ارزش خاصی نداره انگار...با اومدن به دنیا یه سرعت اولیه بهمون داده شده و ما داریم با همون سرعت ثابت در مسیر مستقیم حرکت میکنیم...دیدید چه راحته ادامه دادن؟ من می خوام بدونم با همه اینها چطور میشه قوی ادامه داد؟ چطور میشه خسته نشد؟
اگه جوابی به ذهنتون میرسه خیلی دوست دارم بدونم:)